Enkele werknemers van Philips namen deze mee naar huis, om er mee te werken. Het CD-I 180 systeem is modulair van opbouw, alleen de CD-drive CDI-180 met caddy-lader en de Multimedia Controller (MMC CDI 181), waren nodig om mee te werken. Op de foto de bovenste 2 units.

De CDI-182 Module kon voor Authoring doeleinden worden toegevoegd. De module was uitgerust met twee floppy disk drives, SCSI en parallel poorten en een 1MB RAM Board. Het systeem kon niet met een Video Cartridge worden uitgerust. Dit CD-I systeem werkt op 120 Volts - 60Hz (USA).

De middelste eenheid is de MMC 181 of Multi Media Controller, deze was voor video-uitvoer, en herbergt ook de invoerpoorten en volumeregeling, het heeft ook een IC-slot voor 8K-kaarten, in latere machines vervangen door een "timekeeper".

CD-i verwijst ook naar de multimedia Compact Disc-standaard die wordt gebruikt door de CD-i-console, ook bekend als Green Book, die is ontwikkeld door Philips en Sony (niet te verwarren met MMCD, het pre-DVD-formaat dat ook mede is ontwikkeld door Philips en Sony). Het werk aan de CD-i begon in 1984 en werd voor het eerst publiekelijk aangekondigd in 1986. De eerste Philips CD-i-speler, die in 1991 werd uitgebracht en aanvankelijk rond de $ 700 kostte, kan interactieve CD-i-schijven, audio-cd's, cd's en cd's afspelen. +G (CD+Graphics), karaoke-cd's en video-cd's (vcd's), hoewel de laatste een optionele "digitale videokaart" vereist om MPEG-1-decodering te bieden, zoals sommige van de betere games van de machine, maakten deze extra kosten de machine onbetaalbaar duur in vergelijking met concurrerende systemen, zoals de SNES en Mega Drive, kon deze versie van de CDi niet worden uitgebreid met de DVC.

De CD-i bleek een commercieel falen in dat marktsegment, Philips stopte rond 1996 met het publiceren van videogames voor het platform.

Een van de zwakke punten van het systeem zijn slechts 2 kanalen voor geluid, wat betekent dat muziek voor games in de ene moet zitten en geluidseffecten in de andere.